Hackers en cybercriminelen worden tegenwoordig steeds geavanceerder, waardoor het absoluut noodzakelijk is dat organisaties kwaadwillende middelen voor blijven en de grootst mogelijke beveiliging garanderen.
Het primaire doel van cybercriminelen is het verkrijgen van gegevens, zoals gevoelige klant- en bedrijfsinformatie, voor kwaadaardige doeleinden. Hackers gebruiken verschillende soorten aanvallen, zoals malware, phishing en DDoS, om toegang te krijgen tot het bedrijfsnetwerk en de gegevens ervan in gevaar te brengen.
En ze doen dit via aanvalsvectoren, waaronder gestolen inloggegevens, virussen, ransomware en meer.
Deze cyberaanvallen kosten organisaties honderden miljoenen. Het kostenrapport voor datalekken uit 2022 suggereert bijvoorbeeld dat de gemiddelde wereldwijde kosten voor datalekken ongeveer $ 4,35 miljoen bedragen, waardoor het essentieel is voor organisaties om het potentieel van deze aanvalsvectoren te plannen en te verminderen.
In deze blog zullen we precies zien wat aanvalsvectoren betekenen, de voorbeelden en soorten aanvalsvectoren, hoe ze verschillen van een aanvalsoppervlak en welke maatregelen u kunt nemen om de risico’s en mogelijkheden van aanvalsvectoren te minimaliseren om het netwerk van uw organisatie veilig te houden. veilig.
Wat is een aanvalsvector in cyberbeveiliging?
Aanvalsvectoren, ook wel dreigingsvectoren genoemd, zijn de middelen of paden die cyberaanvallers gebruiken om illegale toegang te krijgen en het netwerk, de applicatie of het gebruikersaccount binnen te dringen om netwerkkwetsbaarheden uit te buiten.
In eenvoudige bewoordingen is een aanvalsvector een route die cybercriminelen nemen om een doelwit (zoals het netwerk van een organisatie) te bereiken om een cyberaanval uit te voeren.
Deze routes en middelen kunnen zwakke werknemersreferenties, malware, bedreigingen van binnenuit, enz.
Verschillende entiteiten zijn verantwoordelijk voor het exploiteren van deze aanvalsvectoren, waaronder kwaadwillende hackers, concurrenten, cyberspionagegroepen en zelfs gefrustreerde of overstuur voormalige werknemers.
Ongeacht de entiteit of groep individuen, ze gebruiken de aanvalsvectoren om de vertrouwelijke informatie van uw bedrijf te stelen, geld af te persen van uw werknemers of uw bedrijf volledig te ontwrichten.
Daarom is het zeer belangrijk om de hoeveelheid en de impact van aanvalsvectoren op het netwerk van uw bedrijf te verminderen, en u kunt dit doen door het aanvalsoppervlak te verkleinen.
Vaak verwarren individuen aanvalsvectoren en oppervlakken met hetzelfde zijn, maar ze verschillen duidelijk. Laten we eens kijken hoe.
Aanvalsvector versus aanvalsoppervlak
Hoewel de twee teams vaak door elkaar worden gebruikt, zijn ze niet hetzelfde.
Een aanvalsvector biedt hackers middelen of een toegangspoort tot het doelwit of het bedrijfsnetwerk. Een aanvalsoppervlak is het gebied van een systeem of het netwerk van een organisatie dat is aangevallen of vatbaar is voor hacking.
Het omvat alle toegangspunten, beveiligingsrisico’s en toegangspunten die uw netwerk blootleggen en die een niet-geautoriseerde entiteit kan gebruiken om uw netwerk of systeem binnen te dringen.
Werknemers en hun apparaten maken deel uit van het aanvalsoppervlak van een organisatie, aangezien hackers hun inloggegevens en kwetsbaarheden, zoals niet-gepatchte software, in gevaar kunnen brengen om het netwerk te misbruiken. Daarom bestaat een aanvalsoppervlak uit alle bekende en onbekende kwetsbaarheden in de systemen, het netwerk en de hardwarecomponenten.
Hoe kleiner het aanvalsoppervlak van uw organisatienetwerk, hoe gemakkelijker het is om het netwerk te beschermen.
Daarom moet de eerste en belangrijkste stap om cyberbeveiliging voor uw organisatie te waarborgen, het minimaliseren van het aanvalsoppervlak van het netwerk zijn met behulp van geavanceerde beveiligingsoplossingen, zoals Zero Trust Security en Multi-Factor Authentication.
Hoe werken aanvalsvectoren?
Aanvalsvectoren maken misbruik van kwetsbaarheden en zwakheden in de verdediging van een systeem.
Over het algemeen hebben hackers en cybercriminelen een grondige kennis van de gemeenschappelijke aanvalsvectoren die binnen het netwerk aanwezig zijn. Om een manier te vinden om zich op een van deze beveiligingsvectoren te richten, zoeken hackers daarom eerst naar beveiligingslekken met deze aanvalsvectoren om ze te compromitteren en er doorheen te dringen.
Hackers kunnen deze kwetsbaarheden vinden in een besturingssysteem (OS) of computersoftware. Een beveiligingslek kan om verschillende redenen ontstaan, zoals een defecte of verkeerd geconfigureerde beveiligingsconfiguratie of een programmeerfout. Tegelijkertijd kan er ook een inbreuk op de beveiliging plaatsvinden als gevolg van gestolen inloggegevens van werknemers.
Hackers scannen voortdurend de netwerken van bedrijven om beveiligingslekken en toegangspunten tot systemen, netwerken en toepassingen te vinden. In sommige gevallen kunnen hackers zich ook richten op interne werknemers en kwetsbare gebruikers die bewust of onbewust hun account of IT-referenties delen, waardoor ongeoorloofde netwerktoegang mogelijk wordt.
Aanvalsvectoren kunnen worden opgesplitst in twee hoofdtypen:
#1. Passieve aanvalsvectoren
Deze aanvalsvectorexploits zijn pogingen van hackers om toegang te krijgen tot het systeem of het te controleren op open poorten en kwetsbaarheden om details over het doelwit te verzamelen. Deze aanvallen proberen toegang te krijgen tot de informatie zonder het systeem te beïnvloeden of de gegevens en bronnen te wijzigen, waardoor ze moeilijk te detecteren en te identificeren zijn.
Dus in plaats van het netwerk of systeem van de organisatie te beschadigen, bedreigen deze aanvallen de gegevens en vertrouwelijkheid ervan. Voorbeelden van passieve aanvallen zijn phishing, typosquatting en op social engineering gebaseerde aanvallen.
#2. Actieve aanvalsvectoren
De actieve aanvalsvector exploits proberen het systeem van een organisatie te wijzigen en de normale werking ervan te verstoren.
De aanvallers richten zich dus op en misbruiken de kwetsbaarheden van het systeem, zoals malware, ransomware, DDoS-aanvallen, man-in-the-middle-aanvallen of zwakke gebruikerswachtwoorden en inloggegevens.
Hoewel deze de typen aanvalsvectoren generaliseren, zijn hier de overeenkomsten in de manier waarop de meeste aanvalsvectoren werken:
- De aanvaller detecteert een potentieel doelwit.
- De aanvaller verzamelt informatie over het doelwit met behulp van phishing, social engineering, malware, geautomatiseerde kwetsbaarheidsscans en OPSEC.
- Aanvallers proberen potentiële aanvalsvectoren te identificeren met behulp van deze informatie om tools te maken om ze te misbruiken.
- Met behulp van deze tools krijgen aanvallers ongeoorloofde en niet-geverifieerde toegang tot het systeem of het netwerk om kwaadaardige code te installeren of gevoelige informatie te stelen.
- Aanvallers houden het netwerk in de gaten, stelen vertrouwelijke gegevens en informatie of gebruiken computerbronnen.
We kunnen aanvalsvectoren en hoe ze werken beter begrijpen door naar de soorten aanvalsvectoren te kijken.
Wat zijn de soorten aanvalsvectoren?
Op netwerk gebaseerde aanvalsvectoren
De netwerkgebaseerde aanvallen worden gecontroleerd en uitgevoerd vanaf een ander kwaadaardig apparaat dan het apparaat in de aanval. Ze omvatten DDoS-aanvallen, op wachtwoorden gebaseerde aanvallen zoals zwakke inloggegevens, DNS-spoofing, sessiekaping en man-in-the-middle-aanvallen.
#1. Denial of Distributed Services (DDoS)-aanvallen
DDoS-aanvallen zijn cyberaanvallen waarbij de aanvaller een netwerk of server overspoelt of overbelast met internetverkeer met behulp van tal van bots, in een poging de service te verstoren en onbruikbaar te maken. Dit maakt het moeilijk voor gebruikers en klanten om toegang te krijgen tot de services van een bedrijf en kan er ook voor zorgen dat websites crashen en offline gaan.
Hoe ze te vermijden: Het verkleinen van het aanvalsgebied van de organisatie is een ideale manier om DDoS-aanvallen te beperken. U kunt dit doen door de directe toegang tot systemen en applicaties te beperken en de toegang te controleren via identiteits- en toegangsbeheersystemen (IAM). Het gebruik van firewalls om kwaadaardig verkeer te filteren en te vermijden en verdedigingstools zoals verkeersdifferentiatie en regelmatige risicobeoordeling is een andere manier om DDoS-aanvallen te voorkomen.
#2. Zwakke referenties
Hergebruik van wachtwoorden of zwakke wachtwoorden en inloggegevens zijn toegangspoorten voor hackers en aanvallers om toegang te krijgen tot en binnen te dringen in een netwerk.
Hoe ze te vermijden: Organisaties moeten hun werknemers informeren over veilige wachtwoorden en inloggegevens, investeren in een eenmalige aanmelding of een wachtwoordbeheerder, en wachtwoordhygiëne in het hele bedrijfsnetwerk volgen om gebruikers met een hoog risico en hun apparaten te vinden en te detecteren.
#3. DNS-spoofing
DNS-spoofing, of DNS-vergiftiging, is een cyberaanval waarbij de aanvaller het Domain Name System (DNS) target en corrumpeert om de domeinnaam naar een onjuist IP-adres te verwijzen, waarbij gebruikers worden omgeleid naar kwaadwillende servers of websites wanneer ze toegang proberen te krijgen tot een website.
Hoe ze te vermijden: U moet DNS Security Extensions (DNSSE) instellen om uw serverregistrar te beschermen tegen manipulatie van buitenaf. U kunt DNS-spoofing ook voorkomen door geautomatiseerde software voor patchbeheer te gebruiken om regelmatig patches op DNS-servers toe te passen en grondige DNS-verkeersfiltering uit te voeren.
#4. Man-in-the-middle-aanvallen
Deze aanval maakt gebruik van het openbare wifi-netwerk om verkeer te onderscheppen, af te luisteren of communicatie tussen entiteiten te manipuleren.
Hoe ze te vermijden: U kunt MITM-aanvallen voorkomen door gebruik te maken van een eindpuntbeveiligingssysteem, een Multi-Factor Authentication-systeem te gebruiken en robuuste netwerkbeveiligingsoplossingen zoals Zero Trust Security te gebruiken, waarmee u uw bedrijfsnetwerk beveiligt tegen kwaadwillende actoren.
Webgebaseerde aanvalsvectoren
De webgebaseerde aanvallen omvatten cross-site scripting (XSS) en SQL-injectieaanvallen. Ze misleiden de gebruikers die websystemen en -services gebruiken als bedreigingsvector.
#1. SQL-injectie-aanvallen
SQL-injecties gebruiken kwaadaardige SQL-query’s om de server bloot te stellen aan vertrouwelijke en gevoelige gegevens en informatie die anders niet zou worden verstrekt. Succesvolle aanvallen met SQL-injectie kunnen ervoor zorgen dat hackers gegevens wijzigen, identiteit vervalsen of de gegevens vernietigen, waardoor ze niet meer beschikbaar zijn.
Hoe u ze kunt vermijden: u kunt SQL-injecties voorkomen met behulp van authenticatie door derden, hashing van wachtwoorden, een firewall voor webtoepassingen, het gebruik van bijgewerkte software en het zorgen voor regelmatige softwarepatches, en het continu bewaken van SQL-statements en databases.
#2. Cross-Site Scripting (XSS)
XSS-aanvallen houden in dat de aanvaller kwaadaardige code in een vertrouwde website injecteert, waardoor bezoekers worden getroffen en niet de website zelf wordt aangevallen. Hierdoor kunnen hackers toegang krijgen tot de opgeslagen records van de browser door het uitvoeren van ongewenste code en ongewenste informatie blootleggen.
Hoe ze te vermijden: de beste manier om XSS-aanvallen te voorkomen, is door de gebruikersinvoer te coderen en op te schonen, software up-to-date te houden, te scannen op kwetsbaarheden en een inhoudbeveiligingsbeleid te implementeren.
Fysieke aanvalsvectoren
Fysieke aanvallen zijn cyberbeveiligingsaanvallen die de werking van de website en de fysieke omgeving beïnvloeden of eigendommen beschadigen. Ze omvatten zero-day-aanvallen of niet-gepatchte applicaties of software, zwakke codering, verkeerde configuratie, data-injecties, brute force-aanvallen, enz.
#1. Zero-day-aanvallen (niet-gepatchte applicaties)
Zero-day-aanvallen richten zich op kwetsbaarheden in de cyberbeveiliging die niet openbaar zijn gemaakt of waarnaar niemand op zoek is.
Hoe ze te vermijden: U kunt zero-day-aanvallen voorkomen met behulp van bedreigingsinformatieplatforms, bedreigingspreventie-engines, DNA-malwareanalyse, bedreigingsemulatie en -extractie en CPU-niveau-inspectie.
#2. Zwakke versleuteling
Gegevenscodering beschermt de vertrouwelijkheid van digitale gegevens en verbergt de ware betekenis van het bericht. Gebruikelijke methoden voor gegevenscodering zijn DNSSEC- en SSL-certificaten. Ontbrekende of zwakke versleuteling stelt de gegevens bloot aan onbevoegde en kwaadwillende partijen.
Hoe ze te vermijden: U kunt de zwakke coderingsdreigingsvector beveiligen door sterke coderingsmethoden te gebruiken, zoals Rivest-Shamir-Adleman (RSA) en Advanced Encryption Standard (AES), en ervoor te zorgen dat alle protocollen veilig zijn.
#3. Verkeerde configuratie
Een fout in de systeemconfiguratie, of als de configuratie van de applicatie of setupserver niet is uitgeschakeld, kan leiden tot datalekken. Tegelijkertijd maakt het gebruik van de standaard gebruikersnaam en wachtwoorden het voor hackers ook gemakkelijker om toegang te krijgen tot het systeem, het te misbruiken en de verborgen gebreken te ontdekken.
Hoe ze te vermijden: het is van cruciaal belang om configuratiebeheer te automatiseren om configuratieafwijkingen te voorkomen, de instellingen van de applicatie te bewaken en ze te vergelijken met best practices, waardoor bedreigingen voor verkeerd geconfigureerde apparaten worden onthuld.
#4. Aanvallen met brute kracht
Brute force-aanvallen zijn op vallen en opstaan gebaseerde cyberaanvallen waarbij aanvallen op verschillende manieren toegang proberen te krijgen tot de netwerken van de organisatie, zoals zwakke versleuteling, het verzenden van geïnfecteerde e-mails met malware of phishing-e-mails totdat één aanval werkt.
Hoe ze te vermijden: U moet sterke wachtwoorden gebruiken, MFA-oplossingen gebruiken, inlogpogingen beperken, Web Application Firewall gebruiken, CAPTCHA gebruiken en IP-adressen bewaken om brute force-aanvallen te voorkomen.
Malware-aanvallen
Schadelijke software of malware is ontworpen om systemen te verstoren, computers te vertragen, fouten te veroorzaken of virussen binnen de systemen te verspreiden. Ze omvatten verschillende aanvallen, waaronder spyware, ransomware, virussen en trojaanse paarden.
Hoe ze te vermijden: beveiliging tegen malware vereist dat bedrijven technologieën gebruiken zoals firewalls, sandboxing, antimalware en antivirussoftware.
Phishing-aanvallen
Phishing is een veelgebruikte aanvalsvector die in 2022 met 61% is gegroeid.
Bron: cipsec.eu
Het vertrouwt op social engineering-tactieken om gebruikers te manipuleren om op kwaadaardige URL’s te klikken, kwaadaardige bestanden te downloaden of gevoelige informatie vrij te geven om financiële gegevens te stelen, inloggegevens te verkrijgen of ransomware-aanvallen uit te voeren.
Hoe u ze kunt vermijden: het implementeren van MFA, het gebruik van spamfilters, het zorgen voor regelmatige software-updates en -patches en het blokkeren van kwaadwillende websites zijn enkele manieren om uw bedrijf te beschermen tegen phishing-aanvallen.
Bedreigingen van binnenuit
Kwaadwillende insiders, zoals ontevreden werknemers, behoren tot de grootste beveiligingsbedreigingen: ze proberen toegang te krijgen tot de gevoelige gegevens van het bedrijf om deze te misbruiken of ongeautoriseerde toegang te bieden aan externe partijen.
Hoe ze te vermijden: Het controleren van netwerktoegang door werknemers op ongebruikelijke activiteiten of het proberen toegang te krijgen tot bestanden die ze normaal niet zouden gebruiken, is een teken van abnormale gebruikersactiviteit en kan u helpen een intern risico te voorkomen.
Hoe beschermt u uw organisatie tegen aanvalsvectoren?
Aanvallers kunnen op verschillende manieren het netwerk van het bedrijf binnendringen en de gegevens in gevaar brengen. Daarom moeten organisaties de nieuwste beveiligingstechnieken en robuust beleid implementeren om de netwerkbeveiliging tegen kwaadwillende aanvallen te waarborgen.
Hier volgen enkele manieren waarop organisaties hun netwerk kunnen beschermen tegen aanvalsvectoren:
- Gebruik sterke wachtwoorden en implementeer sterke authenticatieoplossingen, zoals MFA, om een extra beveiligingslaag toe te voegen.
- Voer regelmatig audits en IT-kwetsbaarheidstesten uit om mazen in de wet op te sporen en het beveiligingsbeleid bij te werken.
- Installeer beveiligingsbewakings- en rapportagetools die u waarschuwen voor ongeoorloofde toegang.
- Voer penetratietesten uit om beveiligingsproblemen te identificeren en te testen.
- Installeer software- en hardware-updates onmiddellijk en gebruik een geautomatiseerde oplossing.
- Gebruik versleutelingstechnologieën, zoals AES, om gegevensversleuteling op draagbare apparaten mogelijk te maken en het risico op gegevenscompromis te verkleinen.
- Zorg voor uitgebreide IT-beveiligingstrainingen voor al uw medewerkers, zodat ze zich bewust worden van de beste beveiligingspraktijken.
- Gebruik robuuste protocollen voor toegangscontrole en segmenteer uw netwerk, waardoor het voor hackers moeilijk wordt om in de kern van uw bedrijfsnetwerk te komen.
laatste woorden
Aanvallers maken gebruik van aanvalsvectoren, zoals inloggegevens van werknemers en slechte codering, om het netwerk van een bedrijf te compromitteren en de gegevens ervan te schenden. Daarom is het verminderen van de impact van deze vectoren van groot belang bij het voorkomen van cyberbeveiligingsrisico’s.
Het menselijke element (waaronder fouten, misbruik en sociale aanvallen) dat een grote rol speelt bij gestolen inloggegevens en phishing-aanvallen is een veelvoorkomende bedreigingsvector: de hoofdoorzaak van ongeveer 82% van de datalekken in 2022.
Daarom helpt deze blog je inzicht te krijgen in aanvalsvectoren en manieren om hun impact te minimaliseren. Gebruik deze blog dus om de beste beveiligingspraktijken te implementeren om de toekomst van uw bedrijf veilig te stellen en financiële verliezen te voorkomen.
Bekijk vervolgens de belangrijkste netwerkkwetsbaarheden om op te letten.
