De df- en du-opdrachten rapporteren over het gebruik van schijfruimte vanuit de Bash-shell die wordt gebruikt op Linux, macOS en vele andere Unix-achtige besturingssystemen. Met deze opdrachten kunt u gemakkelijk identificeren wat de opslag van uw systeem in beslag neemt.
De totale, beschikbare en gebruikte schijfruimte bekijken
Bash bevat twee handige opdrachten met betrekking tot schijfruimte. Gebruik df (schijfbestandssystemen, soms schijfvrij genoemd) om de beschikbare en gebruikte schijfruimte te achterhalen. Gebruik du (schijfgebruik) om te ontdekken wat de gebruikte schijfruimte in beslag neemt.
Typ df en druk op enter in een Bash-terminalvenster om te beginnen. U zult veel uitvoer zien die lijkt op de onderstaande schermafbeelding. Als u df gebruikt zonder enige opties, wordt de beschikbare en gebruikte ruimte voor alle gekoppelde bestandssystemen weergegeven. Op het eerste gezicht lijkt het misschien ondoordringbaar, maar het is vrij eenvoudig te begrijpen.
df
Elke regel van het display bestaat uit zes kolommen.
Bestandssysteem: De naam van dit bestandssysteem.
1K-Blocks: Het aantal 1K-blokken dat beschikbaar is op dit bestandssysteem.
Gebruikt: het aantal 1K blokken dat op dit bestandssysteem is gebruikt.
Beschikbaar: het aantal blokken van 1K dat ongebruikt is op dit bestandssysteem.
Use%: de hoeveelheid ruimte die in dit bestandssysteem wordt gebruikt, uitgedrukt als een percentage.
Bestand: de naam van het bestandssysteem, indien opgegeven op de opdrachtregel.
Gemount op: Het koppelpunt van het bestandssysteem.
U kunt het aantal blokken van 1K vervangen door meer bruikbare uitvoer door de optie -B (blokgrootte) te gebruiken. Om deze optie te gebruiken, typt u df, een spatie en vervolgens -B en een letter uit de lijst met K, M, G, T, P, E, Z of Y. Deze letters vertegenwoordigen de kilo, mega, giga, tera, peta-, exa-, zeta- en yotta-waarden van het veelvoud van de schaal van 1024.
Als u bijvoorbeeld de schijfgebruikscijfers in megabytes wilt zien, gebruikt u de volgende opdracht. Let op: er is geen spatie tussen de B en M.
df -BM
De optie -h (door mensen leesbaar) instrueert df om de meest toepasselijke eenheid te gebruiken voor de grootte van elk bestandssysteem. Merk in de volgende uitvoer op dat er bestandssystemen zijn met gigabyte, megabyte en zelfs kilobyte groottes.
df -h
Als u de informatie in aantallen inodes wilt zien, gebruikt u de optie -i (inodes). Een inode is een gegevensstructuur die door Linux-bestandssystemen wordt gebruikt om bestanden te beschrijven en om metadata erover op te slaan. Op Linux bevatten inodes gegevens zoals de naam, wijzigingsdatum, positie op de harde schijf, enzovoort voor elk bestand en elke map. Dit zal voor de meeste mensen niet nuttig zijn, maar systeembeheerders moeten soms naar dit soort informatie verwijzen.
df -i
Tenzij u wordt verteld dit niet te doen, zal df informatie verstrekken over alle aangekoppelde bestandssystemen. Dit kan leiden tot een rommelig scherm met veel output. De /dev/loop-items in de lijsten zijn bijvoorbeeld pseudo-bestandssystemen waarmee een bestand kan worden aangekoppeld alsof het een partitie is. Als u de nieuwe Ubuntu-snap-methode voor het installeren van applicaties gebruikt, kunt u er veel van aanschaffen. De beschikbare ruimte op deze zal altijd 0 zijn omdat ze niet echt een bestandssysteem zijn, dus we hoeven ze niet te zien.
We kunnen df vertellen om bestandssystemen van een specifiek type uit te sluiten. Om dit te doen, moeten we weten welk type bestandssysteem we willen uitsluiten. De optie -T (afdruktype) geeft ons die informatie. Het instrueert df om het type bestandssysteem in de uitvoer op te nemen.
df -T
De /dev/loop-items zijn allemaal squashfs-bestandssystemen. We kunnen ze uitsluiten met het volgende commando:
df -x squashfs
Dat geeft ons een beter beheersbare output. Om een totaal te krijgen, kunnen we de optie -totaal toevoegen.
df -x squashfs --total
We kunnen df vragen om alleen bestandssystemen van een bepaald type op te nemen, door de -t (type) optie te gebruiken.
df -t ext4
Als we de grootte van een set bestandssystemen willen zien, kunnen we ze op naam specificeren. Drivenamen in Linux zijn alfabetisch. De eerste schijf heet /dev/sda , de tweede schijf is /dev/sdb, enzovoort. Partities zijn genummerd. Dus /dev/sda1 is de eerste partitie op station /dev/sda . We vertellen df om informatie over een bepaald bestandssysteem te retourneren door de naam van het bestandssysteem door te geven als een opdrachtparameter. Laten we eens kijken naar de eerste partitie van de eerste harde schijf.
df /dev/sda1
Merk op dat u jokertekens kunt gebruiken in de naam van het bestandssysteem, waarbij * staat voor een reeks tekens en ? staat voor een enkel teken. Dus om alle partities op de eerste schijf te bekijken, kunnen we gebruiken:
df /dev/sda*
We kunnen df vragen om te rapporteren over een set benoemde bestandssystemen. Hij vraagt om de grootte van de /dev en /run bestandssystemen, en we willen graag een totaal.
df -h --total /dev /run
Om de weergave verder aan te passen, kunnen we df vertellen welke kolommen moeten worden opgenomen. Gebruik hiervoor de optie –output en geef een door komma’s gescheiden lijst van de vereiste kolomnamen op. Zorg ervoor dat u geen spaties opneemt in de door komma’s gescheiden lijst.
bron: De naam van het bestandssysteem.
fstype: Het type van het bestandssysteem.
itotal: De grootte van het bestandssysteem in inodes.
iused: De ruimte die wordt gebruikt op het bestandssysteem in inodes.
iavail: De beschikbare ruimte op het bestandssysteem in inodes.
ipcent: Het percentage gebruikte ruimte op het bestandssysteem in inodes, als een percentage.
size: De grootte van het bestandssysteem, standaard in blokken van 1K.
gebruikt: De gebruikte ruimte op het bestandssysteem, standaard in 1K blokken.
beschikbaarheid: De beschikbare ruimte op het bestandssysteem, standaard in blokken van 1K.
pcent: Het percentage gebruikte ruimte op het bestandssysteem in inodes, standaard in blokken van 1K.
bestand: de naam van het bestandssysteem indien opgegeven op de opdrachtregel.
doel: Het koppelpunt voor het bestandssysteem.
Laten we df vragen om te rapporteren over de eerste partitie op de eerste schijf, met voor mensen leesbare getallen, en met de kolommen source, fstype, size, used, avail en pcent:
df -h /dev/sda1 --output=source,fstype,size,used,avail,pcent
Lange commando’s zijn perfecte kandidaten om in een alias te veranderen. We kunnen een alias dfc (voor df custom ) maken door het volgende te typen en op Enter te drukken:
alias dfc="df -h /dev/sda1 --output=source,fstype,size,used,avail,pcent"
Het typen van dfc en het indrukken van enter heeft hetzelfde effect als het typen van de lange opdracht. Om deze alias permanent te maken, voegt u deze toe aan uw .bashrc- of .bash_aliases-bestand.
We hebben gekeken naar manieren om de uitvoer van df te verfijnen, zodat de informatie die wordt weergegeven, overeenkomt met uw vereisten. Als je de tegenovergestelde benadering wilt volgen en df alle informatie wilt laten retourneren, kan het mogelijk de -a (all) optie en de –output optie gebruiken, zoals hieronder getoond. De -a (all) optie vraagt df om elk bestandssysteem op te nemen, en het gebruik van de –output optie zonder een door komma’s gescheiden lijst van kolommen zorgt ervoor dat df elke kolom opneemt.
df -a --output
De uitvoer van df via het commando less doorsturen is een handige manier om de grote hoeveelheid uitvoer te bekijken die dit kan produceren.
df -a --output | less
Uitzoeken wat de gebruikte schijfruimte in beslag neemt
Laten we wat onderzoek doen om erachter te komen wat ruimte inneemt op deze pc. We beginnen met een van onze df-opdrachten.
df -h -t ext4
Er is 78% schijfruimte gebruikt op de eerste partitie van de eerste harde schijf. We kunnen het du commando gebruiken om te laten zien welke mappen de meeste gegevens bevatten. Als u het du-commando zonder opties geeft, wordt een lijst weergegeven met alle mappen en submappen onder de map waarin het du-commando is gegeven. Als u dit vanuit uw thuismap doet, wordt de lijst erg lang.
du
Het uitvoerformaat is heel eenvoudig. Elke regel toont de grootte en naam van een directory. Standaard wordt de grootte weergegeven in blokken van 1K. Gebruik de optie -B (blokgrootte) om du te dwingen een andere blokgrootte te gebruiken. Om deze optie te gebruiken typt u du, een spatie en vervolgens -B en een letter uit de lijst met K, M, G, T, P, E, Z en Y, zoals we hierboven deden voor df . Gebruik deze opdracht om blokken van 1 miljoen te gebruiken:
du -BM
Net als df heeft du een door mensen leesbare optie, -h, die een reeks blokgroottes gebruikt volgens de grootte van elke map.
du -h
De optie -s (samenvatten) geeft een totaal voor elke map zonder de submappen binnen elke map weer te geven. De volgende opdracht vraagt du om informatie terug te geven in samenvattingsformaat, in voor mensen leesbare getallen, voor alle mappen
du -h -s *
onder de huidige werkmap.
du -sm Pictures/* | sort -nr
De map Afbeelding bevat verreweg de meeste gegevens. We kunnen du vragen om de mappen op grootte te sorteren van groot naar klein.
Door de informatie te verfijnen die door df en du wordt geretourneerd, is het gemakkelijk om erachter te komen hoeveel ruimte op de harde schijf in gebruik is en om te ontdekken wat die ruimte in beslag neemt. U kunt dan een weloverwogen beslissing nemen over het verplaatsen van bepaalde gegevens naar een andere opslag, het toevoegen van een andere harde schijf aan uw computer of het verwijderen van overtollige gegevens. Deze commando’s hebben veel opties. We hebben hier de handigste opties beschreven, maar u kunt een volledige lijst van de opties voor de df commando en voor de du commando
in de Linux man-pagina’s.
